Eerste dag in de kliniek Moria

Vanmorgen vroeg om 0720 opgehaald- ik had al ochtendduik genomen bij zonsopgang- en reisden met dokters( 4 ) en vertalers naar Moria. Het is een zeer geconcentreerde samenraapsel van en soort witte kabienes en tenten , waar 8000 mensen wonen in een kamp voor 1.5 00 . Ik moest erg denken aan de slums in Nairobie, ook de stank.
Er zijn verschillende NGO’s, zoals UN, artsen zonder grenzen,
De kliniek waar ik werk ziet geen kinderen en geen zwangeren.
Dat doen de anderen. Ook is er een Griekse organisatie, die de eerste screening doet, Mn inverband met verblijf in meer beschermde omgeving wegens ernstige psychische en lichamelijke problemen.Gevaar voor ontvoering of getraumatiseerd door ernstige martelingen.
Wij moesten naar binnen via een hek met bewaking en politie.
Het kan soms erg explosief worden en een ‘riot’kan ontstaan tussen Afghanen en Irakezen.Of Syriërs en Afrikaben uit Conga.
Vorige week was er nog een man neergestoken.
Er is een Griekse arts, die alles overziet, dan waren er 3 jonge artsen en ik oud-gediende. Omdat er een Afghaanse tolk ontbrak liepen wij daar ,smorgens vast mee, maar kon gelukkig een vrijwilliger, ook Afghaan bijspringen.
Er zijn veel psychische problemen, angst en slapeloosheid, maar ook wonden, huidziektes, zoals schurft en andere infecties.
Vandaag iemand met een epilepsie aanval.
Het was een verwarrende ervaring omdat alles wat chaotisch lijkt, maar dat moet wennen.
Er zijn 2 kamers en buiten voor de kliniek ook 2 of 3 plekken om wat eenvoudigere patiënten te zien.
Er zijn coördinatoren aanwezig die ons begeleiden en de patienflow begeleiden. Zo was er een eisende agressieve patiënt die met geduld en vasthoudendheid op zijn plaats in de rij werd gewezen.
Sommige patiënten hebben zulke vreselijke dingen meegemaakt, dat ik mij erg onmachtig voel daar iets wezenlijks in te verlichten.
Een man bijvoorbeeld, die zijn familie in Irak had verloren en zelf was verkracht.
Omdat het een internationale organisatie is en mensen met allerlei geloven hier zijn, mogen wij het niet hebben over een bepaald geloof, of ons eigen geloof.
Ook mogen wij geen persoonlijk contact maken , noch afspraken apart maken in onze vrije tijd omdat wij mensen niet apart mogen gaan behandelen en ook is er het gevaar, - en ook gebeurd- dat zulke vluchtelingen uitgekotst worden door hun eigen mensen, omdat ze een ‘ vriendje ‘ zijn van de hulpverlener.
Veel mensen proberen met zo’n verhaal of ziekte een weg te vinden om voorrang te verkrijgen in de procedure waar ze door heen moeten.Vaak willen ze dan een verwijzing naar het ziekenhuis, maar soms is dat heel oneigenlijk in deze situatie.
Dan kan ik naar de Griekse arts verwijzen.
Om 4 .30 uur werden wij opgehaald , kon ik wat boodschappen doen en dan naar het middenhuis en een weer een duik in de zee te nemen. Heerlijk!
Groetjes Jan