Op Lesbos

Gister aangekomen op het kleine vliegveld in Mytalini.
Een zon overgoten eiland met prachtige stranden ,palmbomen en veel olijfbomen.
Ons zomerhuis - de organisatie heeft 3 huizen voor vrijwilligers en in het ‘ middenhuis’ waar ik verblijf wonen 10 mensen. Meest jong en nog studerend. Veel van hen werken met de kinderen, les geven in Engels en rekenen, spelletjes doen en knutselen.Daarnaast vertalers ,chauffeurs en coördinatoren.
Ze komen uit allerlei Europese landen, maar ook een vrouw uit Marokko.
Wij kijken uit over de smalle zee tussen Lesbos en Turkije, op z’n smalst 8 km. maar dan realiseer ik mij dat daar duizenden vrouwen, mannen en kinderen zijn verdronken.
Ik zie een reddingsboot steeds heen en weer varen op zoek naar vluchtelingen in gammele bootjes.
Er komen nu nog steeds zo’n 200-300 vluchtelingen per week aan en de zee is rustig op deze zomerdag.
Dit weekend ben ik vrij, maandag begint het werk.
Ruim tijd om met iedereen kennis te maken, wat boodschappen te doen en vaak in de zee te zwemmen, die hier vlakbij is.
Ik voel mij nu op vakantie.
De apotheek van de organisatie was erg blijk met de medicijnen en verband materialen en gelukkig kon ik zo doorlopen met de koffers, geen douane tegengekomen!
Gister ook meegereden over het eiland aan deze kant van de kust, de 3 kampen liggen aan de andere kant van Mytallini, met de auto toch een kwartiertje rijden.
Maar daarover later meer.